Het logo voor APRIL is gebaseerd op een paardenbloem; als kind kon ik eindeloos paardenbloemen plukken en ‘uitblazen’, in de hoop dat alle pluisjes zouden loslaten, want dan mocht je een wens doen! Het voordeel van paardenbloemen is dat ze ontelbaar aanwezig zijn in ons mooie landschap. In theorie zou je ontelbaar vaak een wens kunnen doen, maar het uitkomen ervan is een ander verhaal.
Coaching bij verlies, rouw en trauma
Wie de herfst niet toelaat, zal nooit tot een lente komen
In de maand april kunnen paardenbloemen hele weilanden geel kleuren. En dan weet je dat de lente is begonnen. Toch voelt het soms dat we eeuwen verwijderd zijn van de lente, en lijkt alles aan het leven zwaar, donker, vermoeiend en eenzaam. Het lijkt meer op overleven dan leven als je eerlijk bent. Je merkt dat je bent vastgelopen, maar lang niet altijd weet je waardoor dat komt. Bijna altijd speelt verlies een rol, maar vaak ontkennen we de impact ervan. Juist door verlies er te laten zijn, zul je winst ervaren.
Verlies is de prijs die we betalen voor liefde, liefde helpt ons om verlies te kunnen dragen.
Verlies en het leven, ze zijn onlosmakelijk verbonden met elkaar. Vroeg of laat krijgt iedereen te maken met het verlies van een dierbare, een geliefde, een droom, werk, een onvervuld verlangen zoals bijvoorbeeld een kinderwens. Verlies door de dood, door een scheiding, door ziekte of gezondheidsproblemen. Verlies door een verhuizing of door een reorganisatie… elke verandering heeft een vorm van verlies in zich.
Rouwen is het proces dat volgt op verlies. Rouw wil graag toegelaten worden, maar vaak is daar geen ruimte en tijd voor. We weten niet hoe het moet, want we hebben het niet geleerd. Uit angst voor de ‘slachtofferrol’ verlangen we van onszelf zo snel mogelijk de draad weer op te pakken en door te gaan met het leven, zonder eerst ons verlies te doorleven. Dit is ook wat onze samenleving vaak van ons verlangt.
Tranen worden helaas nog te vaak als een teken van zwakte gezien. En net als een bal die je onder water probeert te houden, kun je het rouwproces ook proberen weg te stoppen. Echter net als die bal, zal het wegdrukken van emoties je op den duur zoveel energie en moeite kosten, dat het je gaat uitputten. In je hoofd, in je lijf, in je hele zijn. De prijs die je dan betaalt is een ernstig gebrek aan vitaliteit, die kan leiden tot ziekte, een depressie of een burn-out.
We rouwen om waar we van houden. Waar je van houdt geeft je leven zin.
Coaching
Verlies, rouw en trauma
…..had je ooit gedacht dat dit verlies zoveel impact op je zou hebben?
Wanneer gaat dit over? Gaat het ooit nog over?
Burn-out (verlies van jezelf)
Het vuur, de passie die energie geeft om iedere dag weer aan de slag te gaan, is gedoofd. Hoe nu verder?
Verlies van werk
Als je te horen krijgt dat je ontslagen wordt, kan het niet anders dan dat daar emoties bij komen kijken.
Rouw is de achterkant van liefde...
Door te erkennen wat er was, ontstaat er weer ruimte voor nieuw welkom!
Hoe kun je nu goed bij je verdriet blijven en goed zorgen voor jouw verdriet? Opdat het de aandacht krijgt die het vraagt? Verdriet wil gevoeld worden, net als de liefde die er was. Door naar binnen te gaan en te voelen wat je lijf nu echt van je vraagt, stel je jezelf in staat om sterk uit het rouwproces te komen. Je mag weer leven in plaats van overleven. Door ruimte te maken voor je tranen en andere emoties ga je ervaren dat de pijn erbij hoort, en niet weg hoeft. Wel minder, milder en zachter wordt, als je het er laat zijn. Alleen zo kun je jezelf bevrijden en betekenis geven aan wat er was.
Over mij
Als coach bij verlies draait voor mij alles om verbinding. Ik help mijn coachees herkennen en erkennen wat er speelt, met respect en aandacht. Ik raak en kraak de gevoelige snaar – liefdevol en bewust – want waar het schuurt, ligt de weg naar groei. Emoties schuw ik niet; ik zoek ze op en laaat ervaren hoe ze kunnen helpen. Kwetsbaarheid is mijn kracht en zet ik mezelf in als instrument.
Mijn wortels liggen in Limburg, waar ik geniet van vlaai en gezelligheid. Getrouwd met een Fries ben ik gewend aan duidelijke taal. In Brabant omring ik me met bos en heide, maar als het even kan, ben ik aan zee. Daar voel ik me één met alles wat ik heb – en vooral met Hidde. De zee maakt me inclusief. Daar ervaar ik mijn verlies en ken ik mijn verlangen.
