WAT is het ergste dat je kan overkomen? Echt… het allerergste? Durf je daaraan te denken? En als je dat toch probeert, al is het maar heel kort, een paar minuten, een split second…. Wat voel je dan? Denk je dan? Doe je dan?

Kun je je voorstellen dat wanneer mensen zo’n groot verlies geleden hebben, zelfs meerdere keren, ze toch nog kunnen lachen? Blij kunnen zijn? Kunnen genieten? Het leven weer durven toelachen?

Het kan…! Het kan doordat ze hun verlies en verdriet betekenis hebben gegeven. Doordat ze het rouwproces hebben kunnen doorleven en overleven. Doordat ze accepteren dat dit verlies op hun pad gekomen is, en ofschoon ze er niet voor gekozen hebben het wel kunnen bewandelen. Natuurlijk hadden ze liefst een ander pad gevolgd, maar het is ze gelukt te aanvaarden. Aanvaarden van het ergste dat ze kon overkomen. Waarschijnlijk niet meteen, en zeker niet fluitend, misschien met wat hulp of zelfs professionele begeleiding. Maar wel door het verdriet aan te gaan! 

Gelukkig zijn met alles wat er is, is geweest, maar ook berusten in wat er niet zal zijn, is wat ik mensen met verlies zo gun. Het hervinden van kracht, niet door los te laten maar door anders vast te pakken. Door verlies aan te kijken, en te vertrouwen op jezelf.

Dit is niet alleen mijn eigen ervaring, maar ook die van mijn coachees; het rijke gevoel van verwerkt verlies. Dat maakt dat je weer kan stralen, en waarbij tranen er nog steeds mogen zijn.

Ben je bang voor tranen, maar moet je niet denken aan ‘stralen’? Professionele hulp in de vorm van begeleiding is spannend maar helpend. Samen zetten we stappen in jouw tempo.

Als verlieskundige begeleid succesvol ik medewerkers die het zelfstandig niet lukt hun verdriet te verwerken, uit voorzorg dat ze frequent of langdurig uitvallen. Door aandacht te geven aan het verlies maar ook gedoseerd weer het leven toe te laten, kunnen we voorkomen dat ze langdurig uitvallen of op lange termijn burn-out klachten ervaren wanneer ze juist te snel weer ‘aan de bak’ gaan, zonder het verlies betekenis te geven.